Dit mooie gedicht kwam ik tegen in een kerkje in de Rijp. Het past helemaal bij de praktijk, en het proces wat onder de eetproblemen zit...graag deel ik het met jullie.
STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER,
LAAT HET LICHT TOE IN JE HART.
MAAK JE HANDEN NIET TOT VUISTEN!
STREEL MAAR ZACHT, WAT IS VERHARD.
STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER
EN ZAAI VREDE WAAR JE GAAT.
STREK JE ARMEN UIT EN LUISTER
NAAR DE MENS, DIE NAAST JE STAAT.
STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER.
EER WAT KWETSBAAR IS EN KLEIN.
GA GEDULDIG TOT HET UITERST.
LAAT WAAR JIJ BENT LIEFDE ZIJN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten