Grenzen stellen

Vind jij het ook moeilijk om grenzen te stellen?
Grenzen stellen speelt eigenlijk een grote rol in ons leven.

Anja: “ik ben geneigd om altijd maar voor iedereen klaar te staan. Het voelt alsof ik een heel groot hart heb, alleen heb ik daardoor weinig energie voor mezelf over”

Grenzen stellen heeft in mijn ogen veel te maken met eigenliefde. Wat haal je binnen en wat moet buiten blijven? Waar schiet je tekort in de bescherming van jezelf, je leven, je tijd? Maakt de uitspraak 'ik heb hier nu geen tijd voor, ik moet eerst mezelf verzorgen' deel uit van je vocabulaire?
Misschien voel je je aan de kant gezet door anderen. Voel je jezelf uit het lood geslagen omdat men alsmaar wil dat je geeft, tot er niets voor jezelf overblijft?

Je zal merken dat je je heelheid voedt door het vaststellen van de grenzen van je persoonlijke ruimte. Het stellen van duidelijke grenzen is een daad van eigenliefde. Als je geen grenzen hebt, sein je naar anderen dat je geen beperkingen kent en navenant behandeld wilt worden.
Maar iedereen heeft limieten, we hebben allemaal onze kwetsbare plekjes, plekjes waar we voorzichtig mee moeten omgaan. Deze grenzen zijn van levensbelang zijn omdat ze anderen laten weten wie je bent en waar je staat.

Vaak hebben we geleerd als kind dat we aan anderen moeten denken, en dat het egoïstisch is om aan je zelf te denken. Ik vraag je dat eens te onderzoeken aan de hand van de vier vragen van Byron Katie. Laat je verrassen, en kijk eens wat jij gelooft?
Bijvoorbeeld: ik moet eerst aan een ander denken, ze moeten het wel eens zijn met wat ik doe, ze vinden me niet aardig als ik Nee zeg.

Bedenk dat elke verandering met kleine, liefdevolle stapjes gaat…wat is NU vandaag jouw eerste stapje op weg naar beter grenzen kunnen stellen….leuk als je dat eens mailt…

Vervolg: Streel maar zacht, wat is verhard...

Waarom is dit het uitgangspunt van mijn begeleiding?
Omdat ik heb ervaren dat wij mensen alleen kunnen veranderen vanuit zachtheid, vanuit acceptatie.
Meestal zijn we geneigd om alles ver van ons af te duwen wat ons niet bevalt aan onszelf, wat pijn doet, wat negatief is, etc.etc.
Terwijl het dus juist essentieel is om eerst te zijn met je onmacht, je frustratie, het niet-kunnen, vandaar kan er zachtheid en acceptatie ontstaan.

Waar wil je naar toe?
Juist de pijn, de onmacht, is vaak de sleutel tot een verlangen het anders te willen. Laat het verlangen om het anders te willen de motor zijn, NIET dat je ergens van af wilt. Maar waar wil je naar toe?
Bv. Naar zachtheid. O.k. Laat dan eerst maar je hardheid er zijn, je kan zeggen: ‘dit is hoe het bij mijn werkt, dit is hoe ik het tot nu toe heb gedaan, het gebeurt. In feite kan je erg weinig doen aan patronen: het is niet zo dat jij bewust hard gaat zijn. Het is iets wat gebeurd: omdat je geen andere mogelijkheid wist, omdat dit jou de beste mogelijkheid leek.

Geen oplossingen zoeken
Onze geneigdheid om meteen naar oplossingen te zoeken, werkt juist averechts. Het is niet zo dat je meteen zacht moet zijn. Nee, dat is iets wat langzaam in jouw systeem mag komen.
‘Streel maar zacht, wat is verhard’, dus je hardheid mag je gaan strelen in plaats van hard veroordelen….
Wat dat is tenslotte wat onze innerlijke criticus doet. Die heeft weer wat gevonden wat niet goed aan ons zou zijn. Nu moet je tenslotte weer zacht zijn…zeg maar zachtjes…sssssttt tegen het denken, tegen de criticus. En probeer te ontspannen met de kanten in jezelf die je niet fijn vindt. En je zal ontdekken dat ze helemaal niet zo eng zijn, dat ze ook voordelen hebben, dat je ze ook kan aanschouwen zonder er in mee te gaan..dat er een angstig klein meisje, jongetje achter zit. En bovenal dat die kanten je willen beschermen…Ga maar eens na bij jezelf.

Je omgeving is een spiegel
De zin ‘Streel maar zacht……’helpt ook goed om zo naar andere mensen te kijken, soms schieten we in de oordelen, maar als je bedenkt dat alle hardheid in ons (en dus ook de ander), eigenlijk alleen maar streling nodig heeft, is dat een heel ander uitgangspunt.

Heelzijn
Ik wens jullie dus, naast zachtheid, ook hardheid toe. Want juist dan kan je ook de zachtheid weer in jezelf ontdekken, en dat is heelheid, en dat is wie wij zijn.

Streel maar zacht, wat is verhard...

Dit mooie gedicht kwam ik tegen in een kerkje in de Rijp. Het past helemaal bij de praktijk, en het proces wat onder de eetproblemen zit...graag deel ik het met jullie.

STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER,
LAAT HET LICHT TOE IN JE HART.
MAAK JE HANDEN NIET TOT VUISTEN!
STREEL MAAR ZACHT, WAT IS VERHARD.

STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER
EN ZAAI VREDE WAAR JE GAAT.
STREK JE ARMEN UIT EN LUISTER
NAAR DE MENS, DIE NAAST JE STAAT.

STEEK EEN KAARS AAN IN HET DUISTER.
EER WAT KWETSBAAR IS EN KLEIN.
GA GEDULDIG TOT HET UITERST.
LAAT WAAR JIJ BENT LIEFDE ZIJN.