Steeds naar binnen keren….

In de begeleiding nodig ik je eigenlijk steeds uit om naar ‘binnen te gaan’. Wat is dat nou eigenlijk ‘naar binnen gaan’ en hoe doe je dat?
Tenslotte hebben we dat vaak afgeleerd omdat we dat te spannend vonden, te ingewikkeld, te kwetsbaar, en zo hebben we overleefd, en manieren gevonden om onze maskers op te zetten.

Nathalie: ‘ ik wil eigenlijk niet voelen wat er te voelen valt, liever doe ik net alsof alles goed gaat, en zet ik mijn vrolijke gezicht op. Stel je voor dat ik zou zeggen wat ik echt voel’.

Dit is iets wat ik vaak tegen kom in de praktijk. We hebben onszelf afgeleerd om te voelen wat er te voelen valt! We maken een onderscheid in wat we wel en niet willen voelen; de zogenaamde leuke gevoelens zijn welkom, maar de minder leuke gevoelens willen we niet voelen. Helaas werkt het zo niet, want gevoelens zijn net als strandballen die je onder water duwt, ze komen toch wel omhoog, maar dan misschien via hoofdpijn, buikpijn of een woedeaanval op je kind, partner.

Terwijl je gevoelens je zulke belangrijke dingen te vertellen hebben. Zo heb ik ontdekt dat er onder boosheid altijd angst, verdriet zit. En ik vraag je dit niet te geloven, maar voor je zelf te gaan ontdekken wat jij onder je gevoelens ontdekt. Het zijn namelijk echt PARELS…..
Onder onrust zit bijvoorbeeld vaak ook een mooi cadeau, er zit vaak iets spannends onder, misschien wel een droom die je hebt (b.v. een eigen winkel beginnen) of het feit dat je je baan wilt opzeggen.

Als we nu stelselmatig die gevoelens onderdrukken, komen we ook niet bij deze gevoelens die je dus echt wat te vertellen hebben. En die je ook helpen je ware aard te leven. Dat waar jij hiervoor op aarde bent.

Er zijn verschillende manieren om naar binnen te gaan, om zo beter bij je gevoelens te kunnen stilstaan. Je bijvoorbeeld contact maken met het gevoel, door er je hand op te leggen, en zo in alle zachtheid het gevoel te onderzoeken, het mag er helemaal zijn het gevoel. Verken het gevoel eens, wat voor vorm heeft het, wat voor kleur, etc. Door helemaal bij het gevoel te zijn, geef je het de ruimte, aanvaard je het, geef je het aandacht. En dat is ook het enige wat een gevoel wil! Het wil gevoeld worden.

Ook kan je d.m.v. je ademhaling volgen, meer in contact komen met jezelf, en meer naar binnen keren.
Contact maken met je lijf is dus essentieel om bij een gevoel te komen.
Haptonomie is daar ook een mooie manier voor.
Meditatie is een andere manier om naar binnen te keren; alleen bekijk je dan meer je emoties van een afstand in plaats van dat je er helemaal contact mee maakt. En ook dat kan zeer behulpzaam zijn; om zo ook de keuze te hebben ga ik een gevoel verkennen of ga ik er met een afstand naar kijken (om het misschien alsnog daar te durven verkennen).
Stilte is in ieder geval bij alle manieren essentieel. Stilte die we zo vaak ontvluchten…en die in onze maatschappij niet altijd zo makkelijk te vinden is.
Toch wil ik je uitnodigen om steeds weer even je ogen dicht te doen, en te voelen wat er zich binnen in jou afspeelt……uiteindelijk zal je daardoor steeds minder hoeven eten, om de boel te moeten dempen….maar juist door er met open aandacht naar te durven kijken; ga je ontdekken dat je gevoelens helemaal niet hoeft te dempen!
Begin er nu mee…..doe maar even je ogen dicht, en voel wat er in jou leeft, NU op dit moment.