Ik moet zo mijn best doen

“Ik moet zo mijn best doen” is iets wat ik vaak hoor in de praktijk.
Vooral vrouwen hebben een hele hoge standaard, en voelen ook vaak dat ze hun best moeten doen.
Dit impliceert echter dat we in wezen dus niet goed zoals we zijn.
We moeten immers ons best doen. Blijkbaar zijn we niet goed genoeg zoals we zijn.

Dit knagende onrust gevoel is vaak een reden tot (vr)eten, immers wie zich niet goed genoeg voelt, voelt zich vaak leeg en onvoldaan. Dit eten is dan weer een reden tot een schuldgevoel, en nog meer eten, en je nog meer afgesloten voelen van jezelf.

Stem geven aan dit deel van ons dat denkt dat het zijn best moet doen, is heel essentieel.
Waarom moet je zo je best doen, dan?
Je krijgt dan allerlei antwoorden, waaruit blijkt dat dit deel denkt dat het dus niet goed genoeg is.

Herken jij dit ook in jezelf? Het herkennen van dit stemmetje is al de 1e stap, vervolgens gaat het om aanvaarden van dit deel. We hoeven er geen oordeel over te hebben, maar vanuit mededogen hier naar kunnen kijken is eigenlijk wat dit deel vraagt.
Veel mededogen - en vanuit de aanvaarding kunnen we dan ook kennis maken met het deel in ons dat niet zijn best hoeft te doen.
Dat deel hebben we namelijk ook!
Een fijn, wijs deel dat ons dat heel goed kan vertellen.

Probeer het maar eens.
Schrijf maar eens op: Ik ben het deel van …..dat niet haar best hoeft te doen, want…

Verder raad ik mensen ook aan om contact te maken met dit deel in hun lichaam, dit deel voelt als ruimte, en dat andere deel voelt als gesloten, als verkrampt. Dus dit deel ook echt in je lichaam verankeren is belangrijk. Dat je altijd terugkan naar dit deel in jouw lijf, soms heb je daar een ander voor nodig, om jou in contact met dit ruime, veilige, alles omvattende deel te brengen.
Waardoor jouw lijf weer jouw basis wordt. Jouw basis veiligheid, waar je niets hoeft, waar de ander niets hoeft, waar je echt kan ont-moeten.

Quote:
Niet je best doen!
Als kind wordt ons verteld dat we altijd ons best moeten doen. En dat klinkt logisch, want je best doen is de beste garantie om de mensen om ons heen tevreden te stellen. De juf zegt dan ook: "Hij/zij doet goed zijn/haar best". En iedereen is tevreden. En zo wordt ons geleerd ons best te doen om maar vooral de mensen om ons heen te pleasen. Maar is het wel onze taak om anderen altijd tevreden te stellen? Je doet namelijk je best voor anderen, maar hoe zit het nou met jou? Doe je wel je best voor jezelf? Of heb je ook gewoon eens zin om helemaal niets te doen, of bewust een hele simpele oplossing te kiezen. Of moet je altijd in de kramp blijven zitten van je best doen? Mag je eigenlijk wel kwaad worden omdat je het zat bent, altijd je best te moeten doen?
Weekopdracht 10: als je weer eens je best doet, ga dan eens na waarom je je best doet. En voelt het aan als warm en licht, als inspirerend, of voelt het aan als last, als kramp, als stress. Wat leer je hiervan?
(bronvermelding: www.de-spirituele-hulplijn.nl)