De Brul van het Ontwaken

Het ontwaken

Er was eens een hoogzwangere tijgerin. Op een dag, toen ze aan het jagen was, stootte ze op een kudde geiten. Ze ging er achteraan en slaagde erin om er een te doden ondanks haar lichamelijke toestand. Door de inspanning van de jacht begonnen de weeën echter en ze stief terwijl ze een jong baarde van het mannelijke geslacht. De geiten kwamen terug toen ze voelden dat het gevaar geweken was. Toen ze bij de dode tijgerin kwamen, zagen ze het jong en adopteerden hem.
Het tijgertje groeide op tussen de gieten en geloofde dat hij een ook een geit was. Hij blaatte zo goed en zo kwaad als het kon, hij rook als een geit en hij at vegetarisch. Hij gedroeg zich in alle op opzichten precies als een geit. Maar in hem, dat begrijpen we natuurlijk allemaal, klopte het hart van een tijger.
Alles ging goed tot op een dag een oude tijger de kudde besloop en een van de aanviel en doodde. De andere geiten renden weg zodra de oude tijger zager, maar ons tijger/geit kon geen reden bedenken om de benen te nemen, want hij voelde natuurlijk geen gevaar.
Al had de oude tijger heel wat meegemaakt op zijn vele jachtpartijen, hij was nog nooit zo van de kaart geweest als toen hij de jonger tijger zag. Hij snapte niets van deze volwassen tijger die rook naar een geit, blaatte als een geit en die zich in elk opzicht gedroeg als een geit. De oude tijger was een onsympathieke, domme lomperik. Hij beet de jonge tijger in zijn nekvel en sleurde hem naar een beek verderop. Daar liet hij hem zijn spiegelbeeld zien. Maar de jonge tijger was niet onder de indruk van zijn spiegelbeeld. Die had geen betekenis voor hem en hij zag niet dat hij op de oude tijger leek.
De oude tijger sleepte het jonge dier naar de plek waar hij de geit had gedood, gefrustreerd door al dat onbegrip. Daar beet hij een stuk vlees van de geit en propte het in de bek van onze jonge vriend.
Denk je eens in wat voor schok dit voor de jonge tijger was. Hij begon te kokhalzen en probeerde het uit te spugen, maar de oude tijger was vastbesloten om de jonge tijger te laten inzien wie hij werkelijk was en zorgde ervoor dat hij het voedsel doorslikte. Toen de oude tijger zeker wist dat hij alles had doorgeslikt, propte hij nog een hap vlees in zijn bek, en deze keer veranderde er iets.
Onze oude tijger stond zichzelf toe om het vlees en het warme bloed te proeven en hij vond het erg lekker. Toen zijn mond leeg was, maakte hij zich zo groot mogelijk en brulde hij hard - de brul van de wilde kat.
Vervolgens verdwenen de twee tijgers samen in het woud.

De brul van de jonge tijger wordt de brul van ontwaken genoemd. We zijn zoveel meer dan we dachten. Het is de ontdekking dat we een identiteit hebben aangenomen die de lading niet dekt, die niet goed weergeeft wie we werkelijk zijn.
Tot hij de oude tijger ontmoet, denkt de jonge tijger dat hij een geit is en ervaart hij de wereld zoals een geit dat doet. Zijn werkelijkheid is de werkelijkheid van een geit. De perceptie van de werkelijkheid staat hem slechts toe om een fractie te ervaren van zijn hele wezen. Je zou kunnen zeggen dat alleen zijn geit-ik naar buiten kwam, tot de oude tijger hem wakker schudde en zijn ware aard naar buiten kwam, - de tijger die hij in werkelijkheid was.
(Uit: Thuiskomen in jezelf - Hal & Sidra Stone)


Zie jij de wereld vanuit je innerlijke criticus - is dat jouw geiten bewustzijn? Of zie jij de wereld vanuit je Echte Ik?
Misschien heb jij, net zoals de meeste mensen met eetproblemen de identiteit aangenomen van het bange, onveilige kind, en/of de innerlijke criticus. En zien je wereld vanuit dat perspectief….
Laten we een ander perspectief erbij gaan nemen. Die van je Echte, stralende Ik! Dat is heelworden, dat is genezen van je eetprobleem.