Emotionele afhankelijkheid

Behorend bij Inzicht 2.....Emotionele afhankelijkheid (co-dependent)

Uit wikepedia:
Een co-dependent is een persoon die emotioneel afhankelijk is van een ander om zijn gevoel van eigenwaarde te vergroten. De emotioneel afhankelijke persoon is de hele tijd gericht op de behoefte om nodig te zijn, ook al brengt dat pijn en lijden met zich mee voor zichzelf. Mensen die co-dependent zijn, houden de relatie ten koste van de eigen gezondheid in stand, kunnen geen nee zeggen en laten makkelijk over zich heen lopen. Ze vinden hun relatie belangrijk dan zichzelf en ze doen er alles voor om hun relatie in stand te houden.

In therapie land is het bekend dat bij mensen met verslavingen vaak het probleem van emotionele afhankelijkheid een grote rol speelt.
Ik zie dat ook op kleinere schaal spelen, het hoeft niet perse als co dependent betiteld te worden. Maar het is zeker dat veel mensen met eetproblemen zich zullen herkennen in het beeld dat ze zich afhankelijk van de buitenwereld voelen, dat ze zich heel erg aanpassen, dat ze mening van een ander belangrijker vinden dan die van zich zelf. Dat ze het moeilijk vinden om op eigen benen te staan, etc.etc.
Het mooie is dus dat het niet om een nieuw dieet, afval/beweegprogramma gaat, maar dat je leert om op eigen benen te staan, en dat tezamen met gezond eten, en bewegen, is de uitweg uit het doolhof van eten, dieeten, niet-eten, zelf haat. Sta jij al op eigen benen?

Inzicht 2: Moeite hebben met autonomie, met op eigen benen staan, zelfstandigheid

Als jij eetproblemen hebt, zal je misschien wel inzicht 2 herkennen...
"mensen met eetproblemen hebben vaak moeite met autonomie, met op eigen benen staan".

Door middel van met eten bezig zijn, hopen wij/jij, vaak invloed te hebben op een stukje van het leven. Meestal hoor ik dat het mensen het gevoel van controle geeft...de 'regelgever' in hen, bepaalt feilloos wat er wel en niet gegeten mag worden. Ondertussen missen ze vaak het gevoel van baas te zijn over hun eigen leven, van het gevoel 'IK ben IK'. Maar ondertussen ben je wel baas over je eten, en dat lijkt een gevoel van controle te geven....Niets is minder waar. Ook dit houdt je in de eindeloze cirkel van schuldgevoel, falen, onzeker, etc.

Ik ben Ik
Jouw identiteit, het gevoel van Ik ben Ik, is iets wat in de puberteit, vorm krijgt. Het is niet voor niets dat juist vaak in de puberteit eetproblemen ontstaan...dan krijgen de meiden vaak het gevoel dat ze niet zichzelf kunnen/mogen/durven te zijn. En gaat de aangepaste versie van start...de aangepaste versie die vaak tot laat in de 30/40/50 jaar actief blijft.

Een cadeau
Ik beschouw eetproblemen daarom ook vaak als een cadeau: je hebt hier zoveel last van, dat je wel aan jezelf gaat werken, en hulp gaat zoeken. En dan kan het proces eronder in werking gaan. Het proces van 'worden wie je werkelijk bent'.

Vanuit jouw autoriteit leven
Niet een "aangepaste versie" - maar iemand die vanuit haar autoriteit/haar kracht leeft, die zich niet door anderen autoriteiten de wet laat voorlezen. Die autoriteiten zijn meestal gewoon jouw eigen saboteurs, je ouders, kinderen, buren, vrienden...en heeft alles met JOU te maken, en niet met de anderen.
Want wat is het spannend om de mooiste versie van jezelf te gaan leven, en te ervaren dat je werkelijk VRIJ bent...echt vrij om te zijn en te doen wat bij jou past! Vier het leven.

Inzicht 1: ik eet om niet te hoeven voelen...

Eten helpt goed om je aandacht op wat anders te richten, en om even
niet te hoeven voelen. Vaak hoor ik dat mensen al van jongsaf aan bezig zijn met eten: het bezig zijn met eten is als het ware een overlevingsmechanisme waarmee onaangename gevoelens verdreven kunnen worden. Denk je…..
Want niets is minder waar: de gevoelens komen – net als een strandbal die je onder water probeert te duwen – steeds in vermomde vorm omhoog. Dan ook nog gecombineerd met allerlei rotgevoelens omdat je jezelf zwak vindt,en het weer niet is gelukt om je aan je ‘dieet’ (of juist meer te eten) te houden. Deze boosheid zorgt weer voor extra verzwakking van Je Ware Ik, en zo is de eindeloos cirkel van zelfverwijt en sabotage geboren…

Het mooie is, zodra mensen dit in gaan zien, en ze hun gevoelens durven toe te laten…er al heel veel veranderd..Niet dat het dan perse makkelijk is, want je zal ook allerlei oud zeer tegenkomen. En daar kunnen hele pijnlijke gevoelens van machteloosheid, afhankelijkheid, eenzaamheid, waardeloosheid bij zitten. Ik noem het wel eens de ‘zwarte wolk’ - je zit als het ware in een zwarte wolk van deze gevoelens, waarbij je allerlei bewijzen vindt dat je ook wordt afgewezen, dat je stom bent, en ook nog eens waardeloos etc. Het is essentieel om te leren met een afstandje naar jezelf te leren kijken, zonder oordeel, maar met medeogen. Zelf vond ik het erg fijn om mijn verleden, en mezelf te begrijpen, waar komen mijn patronen en pijnen vandaan. Dit heeft mij erg geholpen om de krachtige, en tegelijkertijd kwetsbare persoon te worden, die ik nu ben. Vol levenslust, inspiratie, plezier en creativiteit.

Oude overtuigingen zoals:
Ik ben waardeloos, ik word afgewezen, ik ben afhankelijk, ik hoor er niet bij, zijn langzaam veranderd in:
Ik ben wezenlijk goed
Ik word ontvangen
Ik ben onafhankelijk, ik ben vrij, en de wereld is vol mogelijkheden
Mensen gaan graag met mij om

Belangrijk daarbij is dat het ‘embodied’ wordt, dat deze gevoelens, en veranderde overtuigingen ook echt VOELBAAR voor je zijn. Niet dat het iets is wat je met je hoofd weet, maar nee - het is voelbaar, en je kan het oproepen, of later mee in contact komen.
(Bio) danza, masseren, dansen, yoga, meditatie, aanraking zijn allemaal dingen die je daarbij kunnen helpen…en natuurlijk een warme vriendenkring en eventueel een goede therapeut.

Volop inspiratie!

Ik ben er weer! Het heeft even geduurd. De reden daarvan is dat ik zelf ook weer in een proces zat, waarin ik weer dichter bij mezelf ben gekomen, gebleven, en ook blijf! Daarom was er weinig ruimte voor bijkomende activiteiten, zoals het schrijven van dit blog. Maar...het was de moeite waard. Elk proces brengt weer meer bewustzijn, meer licht, en meer vrede. Dat is iets wat ik iedereen gun. En waar ik ook weer dit jaar voor ga...om vooral mensen met eetproblemen te inspireren om de moedige stap te zetten...om hulp te zoeken, om meer bewustzijn te creeren. Om je schaduwkanten aan te kijken. Met name het laatste is onontbeerlijk, om meer vanuit jezelf, om voluit te kunnen leven. Mijn ervaring is dat we dat vaak het engst vinden: je donkere kanten aan durven, daar licht op schijnen, en vervolgens ook daar het goud in vinden! Want dat zit er...in elke boosheid, jaloezie, wrok, ervaring, zit ook een winstkant, iets wat je hebt geleerd, wat je anders nooit had geleerd.
Ik ga vanaf de volgende keer met jullie 7 inzichten delen, die ik naar aanleiding van de praktijk - heb opgedaan. 7 inzichten over waarom mensen eetproblemen hebben.
Ik deel ze graag met jullie. En wens jullie een inspirerend, liefdevol, schaduwvol jaar toe!