maandag 28 juni 2010

Schrijven....en je innerlijke saboteur



Merk jij ook dat je er moeilijk toe komt om dingen op te schrijven, om oefeningen te doen?
Vaak hoor ik dat mensen het heel spannend vinden omdat je door schrijven eigenlijk met jezelf geconfronteerd wordt. Het brengt je dicht bij jezelf. Geregeld komen er dan allerlei saboteurs opzetten, die ons willen beschermen daartegen. Want het kan wel eens heel eng zijn om zo dicht bij jezelf te komen. Om je werkelijke verlangens en gevoelens te leren kennen, en daar zelfs ook de consequenties van te gaan aanvaarden. Wel merk ik dat mensen ook heel vaak juist wel het verlangen hebben, en pagina's vol schrijven. Hoe zit dat bij jou?
Mocht je merken dat je het moeilijk vindt om te schrijven, dan raad ik je aan om een dialoog met je innerlijke saboteur te schrijven. Voor meer informatie daarover kan je het boek van Joanna Kortink lezen, of mij mailen.

Hieronder citeer ik een stuk van Anita Johnson; zij heeft het prachtige boek geschreven : "Eetstoornissen als dwaalspoor".
En zij beschrijft voor mij de essentie waarom schrijven zo essentieel is.
Het liefst dagelijks....een andere schrijfster noemt het de Ochtendpagina's. Zij raadt mensen aan om elke dag 2 tot 3 pagina's te schrijven; gewoon kijken wat er uit je pen rolt.....het is zo bevrijdend om gewoon om te schrijven wat er in jou omgaat.
Mag ik je uitnodigen het eens te proberen?

Het dagboek: een verslag van de waarheid
(bron: Eetstoornissen als dwaalspoor - Anita Johnson - H18)

Vaak kunnen mensen niet geloven dat het mogelijk is om de vrijheid te hebben te eten wat ze willen zonder dik te worden…..

Bewustzijn
Het wezenlijke ingrediƫnt voor ware vrijheid is bewustzijn, een onmiddellijk gewaarzijn, van moment tot moment, van wie we werkelijk zijn en wat we werkelijk willen. Het is niet genoeg globaal te weten wat we vinden van ons leven, onze relaties of loopbaan. We moeten ons bewustzijn van onze gevoelens/verlangens op het moment dat ze opkomen. En we moeten bereid zijn te doen wat ervoor nodig is om ze op dat moment te respecteren en te erkennen.

Een dagboek
Het bijhouden van een dagboek is een van de beste methoden die ik heb ontdekt voor het ontwikkelen en handhaven van dit bewustzijn. Het is een manier om onze allerinnerlijkste gedachten en gevoelens te volgen en vast te leggen terwijl ze nog gevormd worden, voordat ze gereed zin om met de buitenwereld te worden gedeeld. Het biedt bescherming tegen de oordelen en reacties van anderen als we ons onzeker over onszelf voelen.

Het verband met ons eetgedrag verhelderen
EN…het kan heel duidelijk het verband tussen onze gedachten en gevoelens en ons eetgedrag verhelderen.
Een dagboek dat de dragen blootlegt die ons eetgedrag verbinden met wat er in ons leven, in onze gedachten en gevoel, gebeurt, kan helpen de mythe te verdrijven dat we ons ‘zomaar’ volproppen, dat er een of andere geheimzinnige kracht ergens uit het niets komt en ons aanzet tot eten…

Een eetdagboek bijhouden
Hou gedurende 2 weken eens een eetdagboek bij met onderstaande gegevens bij om te kijken of het voor jou ook een hulpbron is:

* de datum
* het tijdstip waarop je iets at of dronk
* Wat je at
* wat je deed net voordat je at
* wat je voelde net voordat je at
* of je fysieke honger had
* Of je het eten uitkotste of op een andere manier kwijtraakt

NB: het is belangrijk om er zo min mogelijk tijd over heen te laten gaan, nadat je iets hebt gegeten, anders is het al lastiger om dingen te herinneren. Aanrader: Lees heel H18 uit het boek "Eetstoornissen als dwaalspoor."

maandag 21 juni 2010

Overvloed of tekort?


Overvloed of tekort?


Ervaar jij ook vaak tekorten in je leven? Is het gras groener bij de buren, vind je dat je meer geld, liefde en tijd zou moeten hebben.
Kortom: leef je meer vanuit een gevoel van tekort in plaats van overvloed?
Mensen met eetproblemen hebben vaak een gevoel van tekort. Dat tekort kan zich op elk terrein openbaren. Vaak hoor ik dat ze zich al van kinds af aan herinneren, dat ze dachten dat ze tekort kwamen. Ze wilde altijd het laatste koekje hebben, proptte nog even 6 koekjes naar binnen. Soms hing dat samen met het feit dat ze het jongste kind waren, soms met het feit dat ze een gevoel van aandacht tekort kwamen of met het feit dat de ouders weinig geld hadden.
De gevoel van tekort is zich gaan nestelen in het bewustzijn; en de focus is ook meestal op het tekort gericht. Een heel scala aan overtuigingen hangt hier vaak mee samen.
Bijzonder is om te merken dat mensen met een tekort gevoel, dit ook meestal op 3 fronten hebben: met liefde, geld en tijd.
Mensen kunnen dit dus gaan compenseren door veel te gaan eten, om het gevoel van tekort maar te dempen (vaak is er al een orale neiging). Of ze gaan heel veel praten, geld uitgeven, mateloos worden eigenlijk. Mateloos in verschillende vormen…
Wie een sterk gevoel van tekort heeft, wil dit opheffen, en er is een grote kans dat ze daardoor mateloos in iets worden.
Wij mensen, willen balans, en bij een te sterk tekort gevoel, zullen wij dit proberen te herstellen door op andere gebieden mateloos te zijn.
Het vervelende is dat dit vaak onbewust is, en het mooie is, dat zodra je dit naar je bewustzijn brengt er heel veel kan veranderen.

Het is mooi om te merken dat je echt je bewustzijn op overvloed kan gaan richten.
Bij iemand hielp het om elke keer tegen zich zelf te zeggen: "ik heb genoeg, ik ben genoeg", en haar neiging om nog iets in haar mond te stoppen, ebbte langzaam weg.
Een ander heeft meer nodig, zal zich echt op de onderliggende overtuigingen moeten richten, op de Mateloze in zichzelf. In gesprek gaan met de Mateloze, met het deel in jezelf voor wie het nooit genoeg is, die altijd meer wil, is hierbij essentieel. Juist vanuit diegene leren leven die wel genoeg heeft, die eigenlijk al overvloed is, is een heerlijke bevrijding.
Het helpt ook om dagelijks je aandacht op overvloed te richten.
Er is overal overvloed om je heen…..kijk maar naar de natuur, naar wat er wel is.
Overvloed zien en toelaten heeft ook veel te maken met dankbaar zijn. Als je dankbaar bent, kan je ook meer de overvloed in je leven toelaten/ontvangen.

Tip: Verzamel 5 dingen uit de natuur die voor jou een vorm van overvloed zijn.

maandag 14 juni 2010

Wie neem jij als vertrekpunt?


Wie neem jij als Vertrekpunt?


Neem jij jezelf als vertrekpunt in een situatie of ben je geneigd om meestal de ander als vertrekpunt te nemen?
Je gaat bijvoorbeeld ergens naar toe, en je kijkt eerst of de ander vriendelijk lacht of je ‘scant’ of diegene wel open voor je staat. In plaats van dat je je zelf als uitgangspunt neemt - en dus vanuit jezelf contact maakt, zonder eerst uitgebreid eventuele afwijzingen te scannen. Het is natuurlijk wel belangrijk om het contact op elkaar af te stemmen. Maar dat is wat anders, dan altijd eerst met de ander bezig te zijn, en te zorgen dat zij het goed hebben.

Misschien herken je dat dit vaak een reden is om te gaan eten, te gaan snacken/snoepen. Van binnen voelt het vaak niet goed om jezelf niet als vertrekpunt te nemen, ook vergeet je hierdoor vaak je eigen wensen.

Meisjes worden vaak al van jongs af aangespoord om vriendelijk te zijn, om het de ander naar de zin te maken. Dit kan doorslaan, waardoor je altijd eerst hetgeen doet wat goed voor de ander is. In Voice Dialogue termen noemen we dit de ‘Pleaser’. Verschijnt er nu een glimlach op je mond? Meestal is dat wel zo bij mensen - zo herkenbaar vinden zij dit deel van zichzelf.
De oorsprong kan ook andere redenen hebben: bijvoorbeeld een kind dat zich vaak onveilig heeft gevoeld, en nooit wist hoe de vlag er thuis bij hing, kan als overlevingsmechanisme dit ‘scannen’, de ander als uitgangspunt nemen, ontwikkeld hebben.
Nog een voorbeeld: je komt thuis, en je bent eigenlijk doodmoe, je wilt heel graag even tijd voor jezelf, alleen hebben je kinderen een ander idee, zij willen iets leuks gaan doen. Als je de ander als vertrekpunt neemt, zal je waarschijnlijk meteen geneigd zijn om iets leuks te doen. Als je je zelf als vertrekpunt neemt, bouw je misschien even een pauze in, ga je rustig bij je zelf, in je lijf voelen, of je er zin in hebt. In het begin is het namelijk best lastig voor velen om te voelen wat jouw vertrekpunt nou eigenlijk is.
Er zitten voor en nadelen aan om de ander als vertrekpunt te nemen, ik wil je uitnodigen dit voor jezelf, of samen met iemand, uit te werken. Wat zijn voor jou de voordelen, en wat zijn de nadelen.

Waar zit dat vertrekpunt nou eigenlijk?
Nou, dat zit dus echt in je lijf! Contact maken met je lijf, voelen wat voor jou goed of minder goed voelt. Het vraagt ook stilte, vaak overroept/overschreeuwt de pleaser namelijk in het begin. Die wil namelijk alleen maar pleasen, en die vindt het doodeng als je ineens voor je zelf gaat kiezen.
Het mooiste is natuurlijk als je zowel jouw vertrekpunt als de ander kan combineren.
Mag ik je uitnodigen om eens elke dag een keer naar binnen te keren, en jezelf bij een situatie af te vragen: “wat is mijn vertrekpunt?’ en “waar voel ik dat in mijn lijf“?

NB: de fontein is voor mij een mooi symbool hierbij. Het ziet er vriendelijk en bruisend uit, als je zo jezelf temidden van je naasten ziet. Maar JIJ bent wel diegene die bruist, en bij zichzelf is, in verbinding met de omgeving. Jij bent het vertrekpunt!

dinsdag 8 juni 2010

Waar honger ik echt naar?

Waar honger ik echt naar?
(bron: Uit de ban van de eetbuien - Joanna Kortink)

Deze mooie oefening, die ook op de website van Joanna Kortink (www.artiva.nl) staat, is een oefening die je in staat stelt om te gaan onderzoeken, waar je werkelijk naar hongert.
Je herkent misschien wel het gevoel dat je steeds maar wilt eten, maar dat je niet vervuld raakt. Je blijft zoeken, en eten, want het onvervulde gevoel blijft.
Vaak heeft dit te maken met het feit dat je naar iets heel anders ‘hongert’. Je weet waarschijnlijk ook niet meer waar je werkelijk naar hongert. Wat nou je eigenlijke behoeftes, verlangens zijn. Met het afsluiten/wegeten van je gevoelens, zijn ook vaak je behoeftes/verlangen weggegeten/verdwenen.

Ook door de “natuurlijke” neiging (van mensen met eetproblemen) van het je steeds aanpassen aan je omgeving, is het moeilijk om dicht bij jezelf te blijven, wat wil IK nou eigenlijk?

Het steeds wegeten van je behoeftes is ook weer een reden om in de vicieuze cirkel van overeten terecht te komen. Want als je behoeftes steeds niet bevredigd worden - ga je vaak eten omdat je je onbevredigd voelt. Omdat er niet aan fundamentele behoeften van jou wordt voldaan. Zo ontstaan schuldgevoelens en schaamte, en weer overeten, etc.

WAAR HONGER IK ECHT NAAR?

Deze oefening/ zin vind ik altijd heel toepasselijk. Want je hongert ook echt ergens naar….
En je denkt dat je naar eten / chocolade/ snoep / chips hongert. Maar je hongert juist naar iets anders…en daar achter komen, waar je eigenlijk naar hongert, maakt dat je heel vaak een eetbui kan voorkomen. Want je kan aan je behoefte proberen te voldoen in plaats van je behoefte weg te eten, waardoor je je nog gefrustreerder voelt.

Ik heb een cliĆ«nte gevraagd of ik haar “waar honger ik naar?’ mocht delen op het blog. En dat vond ze goed. Dus met toestemming….een ingevulde “waar honger ik echt naar?” van een vrouw.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

WAAR HONGER IK ECHT NAAR?
Wanneer we geen fysieke honger hebben kunnen we onszelf bij elk moeilijk moment
eerst afvragen wat de reden is dat we willen eten. Dat kan met behulp van de volgende
vragen:
1. In welke situatie bevind ik me?
Ik heb net gegeten, zit aan tafel, achter de computer. Heb trek. Het is het eerste moment dat ik echt even zit, terwijl over 20 minuten de kinderen uit school komen.
2. Welke gedachten heb ik? Daag irrationele gedachten meteen uit!
Het ging zo goed vanochtend, ik heb net gegeten, waarom heb ik dan nog trek. Wat maakt dat ik honger? Waar honger ik naar? Ik begrijp niet waarom ik mij zo voel, terwijl de dag zo prima verloopt.
3. Wat voel ik?
Ik voel me rusteloos, maar ook positief. Heb een goed gevoel over vanochtend, maar wordt onzeker van het gevoel nu.
4. Wat is mijn werkelijke behoefte?
Ik denk dat ik behoefte heb aan rust, en dat het voelt alsof die 20 minuten (voordat de kinderen thuis komen) niet genoeg zijn om tot rust te komen.
5. Hoe kan ik die behoefte vervullen?
Door ook rust te nemen als de kinderen er zijn. Met een boek in het zonnetje zitten, is ook mogelijk na 3 uur J.
6. Hoe voel ik me dan?
Rustiger en weer happy. Zeker als ik niet heb toe hoeven geven aan een eetbui.
7. Wat is er over een jaar in positieve zin veranderd als ik nu mijn leven in eigen hand
neem?
Dan heb ik de regie in eigen hand…


PS het nu schrijven helpt! Ik zie de trek als een golf, zwelt aan, maar ook weer af. En hij is nu al aan het minderen…